środa, 26 grudnia 2007

ZADANIA PEDAGOGA W ZAKRESIE WYKORZYSTYWANIA ŚRODKÓW MASOWEGO PRZEKAZU DLA POTRZEB INTEGRACJI OSÓB NIEPEŁOSPRAWNYCH

Istnienie dużych możliwości upowszechniania postawy akceptacji i tolerancji wobec osób poszkodowanych na zdrowiu oraz powszechność korzystania ze środków masowego przekazu przez młodzież niepełnosprawną stawia różnorodne zadania przed pedagogami w zależności od tego, w jakiej istytucji i z jaką grupą dzieci i młodzieży pracują.

Przed pedagogami pracującymi z młodzieżą niepełnosprawną znajdującą się w ośrodkach rehabilitacyjnych można postawić dwa rodzaje zadań.

Pierwsza grupa to zadania bezpośrednio związane z obecnością środków masowego przekazu w życiu młodzieży i pracy pedagogicznej:
- przygotowanie młodzieży do korzystania ze środków masowego przekazu jako elementu szerszych oddziaływań ukierunkowanych na wprowadzenie w świat dóbr kultury.
- kształtowanie umiejętności kierowania odbiorem, świadomego wybierania treści wartościowych, wykorzystania ich w procesie rozwoju osobowości,
- doradztwo kulturalne- wybrane programy wartościowe i polecenie ich młodzieży jako godnych poznania.
- wykorzystanie programów radiowych, telewizyjnych i prasy w procesie dydaktycznym w celu urozmaicenia zajęć.
- dyskusje o wybranych składnikach programów i działaniu środków masowego przekazu.

Istnieje jeszcze druga grupa zadań, pośrednio związanych z istnieniem środków masowego przekazu, nie mniej istotna dla procesu integracji jak grupa pierwsza:
- właściwe organizowanie czasu wolnego,
- pobudzanie działań twórczych i odtwórczych

Realizacja tych działań sprzyja zapobieganiu monotonii. Uważam, że wprowadzenie w życie zadań należących do obu scharakteryzowanych wyżej grup ma istotne znaczenie dla procesu integracji społecznej młodzieży niepełnosprawnej. Umiejętne korzystanie ze środków masowego przekazu może bowiem ułatwić młodym ludziom poszkodowanym na zdrowiu poznawanie złożonych stosunków społecznych, przybliża świat przeżyć innych ludzi- pełnosprawnych i niepełnosprawnych. Postępuje także więź człowieka ze światem istniejącym poza chorobą i szpitalem.

Brak komentarzy: