poniedziałek, 14 stycznia 2008
Wielka Orkiestra świątecznej Pomocy..wczoraj..
Tym razem fundacja wspiera dzieci ze schorzeniami laryngologicznymi.
Hmm..w sumie zastanawiam sie nad fenomenem tej akcji.Co takiego sprawia że miliony Polaków nie tylko w Polsce ale i Polonia na świecie bierze w niej udział???
Jest to jakby... "pospolite ruszenie".
Pierwszy finał odbył się 3 stycznia 1993r,był poświęcony chorobom serca.
Zebrano wtedy 1.535.440,68 USD !!!!!!!!
W każdym roku pieniądze zbiera ponad 120 tys. wolontariuszy.
Rzesze młodych ludzi staja z puszkami (+identyfikator) w najbardziej uczęszczanych miejscach.
Tzn.przed Kościołami,Hipermarketami oraz w innych obleganych przez ludzi miejscach.
Nie liczy się chłód,mroźna pogoda,śnieg...liczy się idea,cel dla których zbiera się owe pieniążki.
Zadaje sobie pytanie.."co sprawia,że corocznie wspieram ta inicjatywe..?" podobnie zresztą jak miliony innych ludzi w moim wieku..
Odpowiedź jest jedna: ZE WZGLęDU NA DZIECI!!!!!
a co WY myślicie na temat tego przedsięwzięcia??????
Ten dzien naprawde mnie zachwyca...
Na mieście młodzi ludzie zbieraja pieniądze,wokół jakas muzyka,uliczny teatr...
cos sie dzieje.... :)
TO PIęKNE CZYNIENIE DOBRA :)))))
sobota, 12 stycznia 2008
Opóźniony rozwój mowy- sposoby rozpoznawania, porady dla rodziców.
Kolejną niezwykle ważną drogą komunikacji się maleństwa z otoczeniem jest kanał wzrokowy. Dziecko jest zdolne do zdobywania informacji o świecie właśnie przez ten kanał. Dziecko śledzi mimikę matki a wraz z jego rozwojem znacznie wzrasta udział wzroku.
w 5. miesiącu życia gdy słuch dziecka jest już w pełni ukształtowany, rozwija się komunikacja poprzez kanał słuchowy. Dziecko dzięki kanałowi słuchowemu może informować matkę (płacz, śmiech) o stanie swojego organizmu. Zaś matka może poprzez słuch nawiązać komunikację z dzieckiem.
Jednak najbardziej znaczącą formą porozumiewania się dziecka ze światem jest MOWA- to dzięki niej możemy w pełni określić nasze poglądy, emocje i pragnienia.
Co jednak zrobić, gdy zauważymy, że z mową naszego dziecka jest coś nie tak???? Oto kilka, sposobów rozpoznawania OPÓŹNIONEGO ROZWOJU MOWY, przykład dziecka 5-letniego:
ograniczenie zasobu dźwięków (wynikające z substytucji) przejawiające się w następujący sposób:
- większość głosek zastępowana jest przez t oraz a;
- samogłoski e oraz o są zastępowane przez a (Ela - Ala, Ola - Ala);
- spółgłoski dźwięczne są zastępowane przez ich bezdźwięczne odpowiedniki (np. b - p, d - t, bułka - pułka, dom - tom);
- do 5 - 6 roku życia może wystąpić ograniczony zasób spółgłosek miękkich (np. ś, ź, ć, dź, ń);
- k , g mogą być zastępowane przez t, d lub opuszczane (np. kot - tot, kot - ot);
- spółgłoski dentalizowane mogą być zastępowane przez t lub d (np. sanki - tanki, zapałki - dapałki, cebula - tebula);
- ujednolicenie realizacji 3 szeregów głosek dentalizowanych poprzez realizowanie tylko jednego z nich (np. ś, ź, ć, dź: szafa - śafa, żaba - źaba, czekolada - ćekolada, dżungla - dźungla, sałata - śałata, zapałki - źapałki, cebula - ćebula, dzbanek - dźbanek);
- głoska ch może być zastępowana przez f lub k (np. chleb - kleb, chleb - fleb);
- głoska f może być zastępowana h (np. fotel - hotel)
- głoska r przez l lub j (np. ryba - lyba, ryba - jyba )
- głoska l przez j (np. lalka - jajka)
- głoska ł przez w (np. łapa - wapa)
- głoska w przez ł lub h (np. wata - łata , wata - hata )
- zdarza się też , że prawie wszystkie spółgłoski są opuszczane, a mowa opiera się na samogłoskach (np. ocean - oea)
Zalecenia dla dzieci z opóźnionym rozwojem mowy:
- Przy dziecku mówimy poprawnie, bez zniekształceń i spieszczeń
- pozwalamy dziecku na zadawanie pytań i odpowiadamy na nie
- nie przeszkadzamy dziecku, gdy mówi
- nie zawstydzamy dziecka, poprzez częste peszące poprawianie
- stymulujemy rozwój dziecka przez:
- zabawy dźwiękonaśladowcze (głosy zwierząt, pojazdów, szum morza, tykanie zegara itp.)
- zabawy przez lustrem, robienie śmiesznych min, gimnastykę buzi
- oddychanie nosem, dmuchanie przez słomkę, zdmuchiwanie świeczki, puszczanie baniek mydlanych
- rysowanie, malowanie, wyklejanki, wycinanki, lepienie
- nazywanie części i stron ciała dziecka i dorosłych
- czytanie bajek, uczenie wierszyków, piosenek
- zabawy tematyczne: w sklep, szpital, szkołę, urodziny
- budowanie z klocków, kamyków, piasku, gliny
- utrwalanie kolorów
- itd.
piątek, 11 stycznia 2008
pomóż, to nic nie kosztuje....
ale czy wiesz, że...
- przekazując 1% podatku możesz pomóc wybranej przez siebie organizacji tzw. pożytku publicznego?
- możesz przyczynić się do jej usprawnienia i bardziej efektywnego działania...
- masz możliwość zdecydować na jaki konkretny cel chcesz przeznaczyć swój 1%
- a możesz zrobić tak wiele dobrego...
- np. zwiększyć ilość zajęć edukacyjnych, integracyjnych i terapeutycznych, nieść pomoc dzieciom, chorym, potrzebującym...
- ten 1% jest należny państwu, ale możesz sam dokonać wyboru, zdecydować na jaki cel go przeznaczyć...
dotychczas, każdy mógł ofiarować 1% ze swojego podatku wybranej organizacji tzw.pożytku publicznego. jednak...
jak donosi gazeta "metro", Jolanta Fedak-minister pracy i polityki społecznej rekomendowana przez PSL, chce aby Polacy od 2009r. mogli oddać 2%. odpowiednie ustawy są w trakcie przygotowywań....zobaczymy z jakim skutkiem, w każdym bądź razie życzymy powodzenia!!! ;)
szczegółowe informacje odnośnie przekazania 1% dostępne na:
http://www.ngo.pl/x/30000;
niedziela, 6 stycznia 2008
Głuchoniewidomi-metody porozumiewania się-cz.2
* Alfabet łaciński
Metoda ta polega na kreśleniu drukowanych liter alfabetu łacińskiego na dłoni (lub np. przedramieniu) osoby głuchoniewidomej.
Zaleca się robienie tego w taki sposób, jak pokazuje diagram (choć nie jest to konieczne).
Więcej uwagi poświęce metodzie nazywanej:
*Alfabet punktowy do dłoni
polega ona na dotykaniu części dłoni (głównie paliczków palców, które odpowiadają poszczególnym literom, cyfrom i innym znakom graficznym).
Ten alfabet przeznaczony jest głównie dla ludzi,którzy zdążyli już opanować mowę dźwiękową, sztukę pisania i czytania oraz liczenia(zatem znają litery i cyfry, słowa, zdania, znaki interpunkcyjne, potrafią posługiwać się podstawowymi działaniami matematycznymi)
Alfabet punktowy do dłoni ma swoje zalety i wady.
Jest wolniejszy od języka miganego, ale za to znacznie prostszy, co sprawia, że łatwiej się go nauczyć.
Alfabet jest szybszą techniką od innych metod porozumiewania się, takich jak np. kreślenie liter drukowanych na dłoni.
Porównywalny jest z alfabetem palcowym głuchych, a po osiągnięciu biegłości w posługiwaniu się nim może być od niego szybszy.
Istnieje możliwości zastosowania specjalnej rękawiczki.Dla ułatwienia porozumiewania się z osobami widzącymi, które nie znają układu znaków graficznych na dłoni, osoba głuchoniewidoma zakłada specjalną rękawiczkę z naniesionymi na nią w odpowiednich miejscach literami, cyframi i znakami interpunkcyjnymi.Wykonanie takiej rękawiczki we własnym zakresie nie jest trudne.Do naniesienia liter, cyfr i znaków można użyć czarnego flamastra wodoodpornego.Ważne jest, aby to zrobić gdy rękawica znajduje się na dłoni osoby głuchoniewidomej, łatwiej wówczas zlokalizować punkty czuciowe dłoni, będące miejscami-punktami wszystkich znaków.Cyfry i znaki działań arytmetycznych powinny znajdować się na zewnętrznej stronie lewej dłoni.Litery alfabetu na wewnętrznej stronie.
Przez to wydaje się alfabetem bardziej uniwersalnym i szczególnie przydatnym w przypadku kontaktu osoby głuchoniewidomej z kimś, kto nie zna żadnego sposobu porozumiewania się z takimi ludźmi.
Osobie głuchoniewidomej zabiera to zwykle więcej czasu.
Rozmieszczenie cyfr:
- 1 - dolny paliczek palca serdecznego
- 2 - dolny paliczek palca środkowego,
- 3 - dolny paliczek palca wskazującego
- 4 - środkowy paliczek palca serdecznego,
- 5 - środkowy paliczek palca środkowego,
- 6 - środkowy paliczek palca wskazującego,
- 7 - górny paliczek palca serdecznego,
- 8 - górny paliczek palca środkowego,
- 9 - górny paliczek palca wskazującego,
- 0 - miejsce na dłoni bezpośrednio pod nasadą palca środkowego (pod cyfrą 2).
Rozmieszczenie znaków podstawowych działań arytmetycznych i nawiasów:
- + (plus, znak dodawania) - miejsce na dłoni bezpośrednio pod nasadą palca małego,
- - (minus, znak odejmowania) - dolny paliczek palca małego,
- x (znak mnożenia) - środkowy paliczek palca małego,
- : (znak dzielenia) - górny paliczek palca małego,
- = (znak równości) - miejsce na dłoni bezpośrednio pod nasadą palca wskazującego,
- . (kropka dziesiętna) - miejsce na dłoni bezpośrednio pod nasadą palca wskazującego,
- ( (nawias otwarty) - dolny paliczek kciuka,
- ) (nawias zamknięty) - górny paliczek kciuka.
Nadawca dotyka palcami swej prawej dłoni tych miejsc na lewej dłoni osoby głuchoniewidomej w których usytuowane są litery, cyfry i znaki składające się na przekazywaną informację.
Jeśli np. chcemy przekazać słowo „LAS” dotykamy na wewnętrznej stronie lewej dłoni rozmówcy kolejno:
- górnego paliczka (członu) palca środkowego (wskazujemy literę „L”),
- górnego paliczka palca małego (wskazujemy literę „A”),
- dolnego paliczka palca środkowego (wskazujemy literę „S”).
Ay rozgraniczyć zdania należy zasygnalizować to „kropką”. Jest ona umieszczona na czubku palca środkowego, nad literą „L”.Znak wielkiej litery zaznaczamy przez pociągnięcie z boku palca wskazującego poczynając od jego czubka aż do nasady kciuka. Stosowanie wielkiej litery jest wskazane wtedy,gdy zależy nam na podkreśleniu, że dane słowo jest imieniem własnym lub nazwą.
Te rozmieszczenie liter na dłoni nie jest przypadkowe, uwzględnia ono częstotliwość z jaką pewne kombinacje liter występują w wyrazach.
Również wybór lewej dłoni dla rozmieszczenia liter nie jest przypadkowy,ponieważ przekazywanie informacji wymaga większej sprawności manualnej niż jej odbiór. Dotyczy to oczywiście osób praworęcznych. Jeśli lewa dłoń głuchoniewidomego jest niesprawna to nie ma przeciwwskazań,by w komunikacji wykorzystać dłoń prawą.
Ważne jest to,aby osoba głuchoniewidoma znajdowała się z prawej strony,gdyż jej lewa dłoń będzie się wówczas stykać z prawą dłonią "rozmówcy".
Zawsze sie zastanawiałam jak porozumieć sie z ludźmi głuchoniewidomymi.Powoli zaczynałam myśleć ze jest to niemozliwe.Bo..niby jak...?
A tu jednak..proszę..
Zasięgnełam informacji,które wydały mi sie baaardzo ciekawe,dlatego szybko je tu opisałam.
Jak dla mnie to świetna metoda.Nieskomplikowana,łatwa do opanowania :)
A wy co o niej myślicie?
sobota, 5 stycznia 2008
leczenie muzyką...
Rozkwit muzyki jako formy terapii nastąpił w XX w. w światowej terminologii, termin muzykoterapia został wprowadzony ok. 1950 przez D.Blair'a, natomiast w Polsce przez prof. M. Janiszewskiego w 1993r.
Muzykoterapia jest dziedziną wykorzystującą muzykę w celach uzupełnienia leczenia zabiegowego, farmakologicznego, rehabilitacyjnego, psychoterapii oraz pedagogiki specjalnej.
muzykoterapia jako połączenie muzyki i terapii jest jednocześnie sztuką, nauką oraz procesem interpersonalnym.
Muzyka głównie oddziałuje na sferę osobowości człowieka, może zmienić stan aktywności systemu nerwowego i wywoływać określone zmiany w czynnościach całego organizmu. Muzyka ma wpływ na: ujawnienie i rozładowanie zablokowanych emocji i napięć, usprawnienie funkcji sensoryczno-motorycznych, uwrażliwienie na muzykę i przyrodę, wzmocnienie i ułatwienie rehabilitacji, procesu leczenia, poprawienie kondycji psychofizycznej np. pozwala nam na uwolnienie się od stresu np. związanego z chorobą, może redukować ból, pomaga przezwyciężyć przeszkody w życiu, podnosi na duchu, przynosi ulgę, pomaga odzyskać wewnętrzną harmonię, pomaga żyć godnie...
Ze względu na różnorodność wrażliwości muzycznej każdego człowieka, ważny jest dobór muzyki oraz sposób jej słuchania.w muzykoterapii można wykorzystać każdy rodzaj muzyki, począwszy od muzyki poważnej poprzez muzykę marszowa, instrumentalną, hinduską, jazz nowoczesny aż do bardzo (ostatnio) popularnych dźwięków natury, które uspokajają, uczą wrażliwości, pozwalają odkrywać nowe umiejętności.
fenomen muzyki Mozarta...
badania nad wpływem muzyki Mozarta zaczęły sie w późnych latach 50-tych we Francji, były prowadzone w zakresie stymulacji słuchowej u dzieci zaburzeniami mowy i komunikacji. W latach 90-tych w Anglii rozpoczęły się badania nad wpływem muzyki na chorych na epilepsję. stwierdzono, że muzyka Mozarta jest: jasna, ma doskonałą formę i wysoką częstotliwość dźwięku. Muzyka Mozarta wykorzystywana jest w różnego rodzaju terapiach. Dokonuje się selekcji ze względu na tempo, tonację oraz czynniki psychologiczne, fizjologiczne i estetyczne, aby spowodować różne reakcje słuchowe, fizyczne i emocjonalne. Wpływa na układ nerwowy i aktywność sensomotoryczną.
Ponadto muzyka Beethoven'a, Vivaldi'ego, Strauss'a harmonizuje i integruje rytm pracy serca i mózgu.
szeroki zasięg muzykoterapii obejmuje m.in.:
- terapię z dziećmi autystycznymi
- pracę z osobami o różnym stopniu upośledzenia umysłowego
- leczenie zaburzeń słuchu, dysleksji, nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD)
- terapię w schorzeniach nerwicowych
- terapię osób uzależnionych od nałogów
- terapię z dziećmi oraz os dorosłymi z zaburzeniami funkcjonowania społecznego
- jest formą leczenia w zakładach psychiatrycznych
"ze wszystkich sztuk pięknych to właśnie muzyka ma największy wpływ na emocje..."
piątek, 4 stycznia 2008
mózgowe porażenie dziecięce...
- przetrwałe (objawy kliniczne występują przez całe życie) zaburzenie czynności ruchowych i postawy spowodowane nie postępującym procesem patologicznym dotyczącym niedojrzałego mózgu badź
- (wg K.Szymańskiej) grupa nie postępujących lecz często zmieniających się zespołów ruchowych będących następstwem uszkodzenia lub zaburzenia rozwojowego mózgu we wczesnym stadium jego rozwoju.
wyróżnia się kilka czynników (w zależności od czasu zadziałania czynnika uszkadzającego) powodujących m.p.dz. :
czynniki prenatalne:
- wady OUN
- przedwczesny poród
- infekcje wewnątrzmaciczne
- czynniki genetyczne
- stany niedotleniowo-niedokrwienne
- hiperbilirubinemia
- hipoglikemia
- po napadach drgawkowych
- choroby naczyniowe
ze strony matki:
- cukrzyca
- choroby tarczycy
- długotrwałe podawanie estrogenów
- ekspozycja matki na substancje toksyczne
- ciąża mnoga
czynniki płodowe/ noworodkowe:
- zahamowania rozwoju wewnątrzmacicznego
- rzucawka porodowa
- drgawki noworodkowe
- krwawienie wewnątrzczaszkowe
- przewlekły stan niedotlenienia
- przewlekła choroba płuc
- policytemia
mózgowemu porażeniu dziecięcemu mogą towarzyszyć:
- zaburzenia dotyczące narządu wzroku (zez), słuchu
- deficyty neurorozwojowe
- padaczka
- upośledzenie umysłowe
- zaburzenia mowy
Mateuszek....ma prawie 5 lat...urodził się w 27 tygodniu ciąży i ważył 960 gram, nie był zdolny do samodzielnego oddychania ani jedzenia... walczy z mózgowym porażeniem dziecięcym....
blog poświęcony Mateuszkowi, jego życiu usłanemu schodami...
http://mateuszs.blog.onet.pl/
czwartek, 3 stycznia 2008
Głuchoniewidomi-metody porozumiewania się-cz.1
Jest to definicja przyjęta przez Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym.
W Polsce zarejestrowanych jest około 1685 osób głuchoniewidomych.Myślę jednak,że jest ich o wiele..wiele więcej.
Jest to bardzo zróżnicowana grupa.Zarówno pod względem potrzeb jak i problemów.
Zależne jest to od: stopnia uszkodzenia zmysłów słuchu i wzroku albo okresu życia, w którym głuchoślepota wystąpiła.
Spośród wielu problemów związanych z równoczesnym uszkodzeniem wzroku i słuchu za najpoważniejsze uznać można trudności w poruszaniu się oraz trudności w porozumiewaniu się z innymi osobami.
Istnieje wiele metod i sposobów umożliwiających osobom głuchoniewidomym porozumiewanie się z innymi ludźmi. Ich stosowanie uwarunkowane jest stopniem oraz momentem uszkodzenia wzroku i słuchu, uzależnione od potrzeb, możliwości, zdolności i nawyków tych osób, ale także od środowiska, w którym funkcjonuje taka osoba,bowiem inaczej porozumiewają się osoby niewidome od urodzenia-które później utraciły słuch (które posługiwały się językiem literackim), inaczej głuche od urodzenia ociemniałe (których naturalnym sposobem komunikowania się jest język migowy), jeszcze inaczej te, które ogłuchły i ociemniały gdy były dorosłe.Dla osób głuchoniewidomych, które pozbawione są możliwości słuchowego lub wzrokowego odbioru mowy, pozostaje jej odbiór za pomocą zmysłu dotyku.
Problem rozwoju umiejętności porozumiewania się z otoczeniem szczególnie ostro występuje u dzieci głuchoniewidomych od urodzenia.Często dzieci te, obok uszkodzenia słuchu i wzroku, mają ograniczone zdolności uczenia się, wynikające z upośledzenia umysłowego.Należy uczyć je przede wszystkim porozumiewania się od podstaw-uczyć przede wszystkim języka (systemu symboli), sposobów odbierania i przekazywania informacji.
Istnieje wiele metod porozumiewania się.Wynika to stąd, że wśród osób głuchoniewidomych istnieje duża różnorodność w stopniu niepełnosprawności, a zatem potrzeb i możliwości opanowania określonego sposobu porozumiewania się.
Jako pierwsze przedstawie metody uniwersalne,a w nich kreślenie na dłoni drukowanych liter :
Za ich pomocą (każdy znający pismo) od razu, bez specjalnego przygotowania, może porozumieć się z osobą głuchoniewidomą pod warunkiem, że zna ona daną metodę.Mogą one być stosowane przez szeroki krąg osób,więc zostały nazwane metodami uniwersalnymi.W Polsce, spośród nich stosowane są trzy, dostosowane do języka polskiego, a mianowicie: kreślenie na dłoni liter drukowanych, alfabet punktowy do dłoni i posługiwanie się tabliczką brajlowsko-czarnodrukową.
*Kreślenie na dłoni liter drukowanych
polega na kreśleniu palcem dużych liter drukowanych na dłoni osoby głuchoniewidomej celem przekazania jej określonej informacji.
Oto sposób kreślenia liter:
Widzimy tu określony kierunek kreślenia liter.
Podczas pisania liter ręka osoby głuchoniewidomej jest wysunięta do przodu,bierna,a osoba przekazującą informację pisze na niej litery jedną po drugiej tworząc wyrazy i zdania.
Po każdej literze,wyrazie lub zdaniu następuje mała przerwa,oznaczająca ich koniec.
Nie jest to najszybsza metoda porozumiewania się z osobami głuchoniewidomymi,
Jest za to bardzo skuteczna i powoduje stosunkowo mało omyłek i błędów.
Tą metodą łatwo posługuja się osoby, które w późniejszym okresie życia stały się głuchoniewidome, które wcześniej znały alfabet języka polskiego.
Jedynym warunkiem korzystania z metody jest znajomość pisma drukowanego,wielkich liter alfabetu polskiego przez obu partnerów.