Głuchoniewidomi-metody porozumiewania się-cz.1

"Osoba głuchoniewidoma na skutek równoczesnego poważnego uszkodzenia słuchu i wzroku napotyka bardzo duże trudności, odmienne od spowodowanych samą tylko głuchotą lub ślepotą, szczególnie w poruszaniu się i wymianie informacji, zwłaszcza w komunikowaniu się. Człowiek taki ze względu na swoje trudności potrzebuje specjalistycznej pomocy w czynnościach życia codziennego, kontaktach międzyludzkich, w kształceniu się i zatrudnieniu”.
Jest to definicja przyjęta przez Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym.

W Polsce zarejestrowanych jest około 1685 osób głuchoniewidomych.Myślę jednak,że jest ich o wiele..wiele więcej.
Jest to bardzo zróżnicowana grupa.Zarówno pod względem potrzeb jak i problemów.
Zależne jest to od: stopnia uszkodzenia zmysłów słuchu i wzroku albo okresu życia, w którym głuchoślepota wystąpiła.

Spośród wielu problemów związanych z równoczesnym uszkodzeniem wzroku i słuchu za najpoważniejsze uznać można trudności w poruszaniu się oraz trudności w porozumiewaniu się z innymi osobami.

Istnieje wiele metod i sposobów umożliwiających osobom głuchoniewidomym porozumiewanie się z innymi ludźmi. Ich stosowanie uwarunkowane jest stopniem oraz momentem uszkodzenia wzroku i słuchu, uzależnione od potrzeb, możliwości, zdolności i nawyków tych osób, ale także od środowiska, w którym funkcjonuje taka osoba,bowiem inaczej porozumiewają się osoby niewidome od urodzenia-które później utraciły słuch (które posługiwały się językiem literackim), inaczej głuche od urodzenia ociemniałe (których naturalnym sposobem komunikowania się jest język migowy), jeszcze inaczej te, które ogłuchły i ociemniały gdy były dorosłe.

Dla osób głuchoniewidomych, które pozbawione są możliwości słuchowego lub wzrokowego odbioru mowy, pozostaje jej odbiór za pomocą zmysłu dotyku.

Problem rozwoju umiejętności porozumiewania się z otoczeniem szczególnie ostro występuje u dzieci głuchoniewidomych od urodzenia.Często dzieci te, obok uszkodzenia słuchu i wzroku, mają ograniczone zdolności uczenia się, wynikające z upośledzenia umysłowego.Należy uczyć je przede wszystkim porozumiewania się od podstaw-uczyć przede wszystkim języka (systemu symboli), sposobów odbierania i przekazywania informacji.

Istnieje wiele metod porozumiewania się.Wynika to stąd, że wśród osób głuchoniewidomych istnieje duża różnorodność w stopniu niepełnosprawności, a zatem potrzeb i możliwości opanowania określonego sposobu porozumiewania się.

Jako pierwsze przedstawie metody uniwersalne,a w nich kreślenie na dłoni drukowanych liter :

Za ich pomocą (każdy znający pismo) od razu, bez specjalnego przygotowania, może porozumieć się z osobą głuchoniewidomą pod warunkiem, że zna ona daną metodę.Mogą one być stosowane przez szeroki krąg osób,więc zostały nazwane metodami uniwersalnymi.
W Polsce, spośród nich stosowane są trzy, dostosowane do języka polskiego, a mianowicie: kreślenie na dłoni liter drukowanych, alfabet punktowy do dłoni i posługiwanie się tabliczką brajlowsko-czarnodrukową.

*Kreślenie na dłoni liter drukowanych

polega na kreśleniu palcem dużych liter drukowanych na dłoni osoby głuchoniewidomej celem przekazania jej określonej informacji.
Oto sposób kreślenia liter:

Widzimy tu określony kierunek kreślenia liter.


Podczas pisania liter ręka osoby głuchoniewidomej jest wysunięta do przodu,bierna,a osoba przekazującą informację pisze na niej litery jedną po drugiej tworząc wyrazy i zdania.
Po każdej literze,wyrazie lub zdaniu następuje mała przerwa,oznaczająca ich koniec.

Nie jest to najszybsza metoda porozumiewania się z osobami głuchoniewidomymi,
Jest za to bardzo skuteczna i powoduje stosunkowo mało omyłek i błędów.

Tą metodą łatwo posługuja się osoby, które w późniejszym okresie życia stały się głuchoniewidome, które wcześniej znały alfabet języka polskiego.


Jedynym warunkiem korzystania z metody jest znajomość pisma drukowanego,wielkich liter alfabetu polskiego przez obu partnerów.