poniedziałek, 14 stycznia 2008

Wielka Orkiestra świątecznej Pomocy..wczoraj..

Wczoraj odbył sie XVI finał Wielkiej Orkiestry świątecznej Pomocy,pod hasłem "Gramy z głową".
Tym razem fundacja wspiera dzieci ze schorzeniami laryngologicznymi.

Hmm..w sumie zastanawiam sie nad fenomenem tej akcji.Co takiego sprawia że miliony Polaków nie tylko w Polsce ale i Polonia na świecie bierze w niej udział???
Jest to jakby... "pospolite ruszenie".




Pierwszy finał odbył się 3 stycznia 1993r,był poświęcony chorobom serca.
Zebrano wtedy 1.535.440,68 USD !!!!!!!!
W każdym roku pieniądze zbiera ponad 120 tys. wolontariuszy.


Rzesze młodych ludzi staja z puszkami (+identyfikator) w najbardziej uczęszczanych miejscach.
Tzn.przed Kościołami,Hipermarketami oraz w innych obleganych przez ludzi miejscach.
Nie liczy się chłód,mroźna pogoda,śnieg...liczy się idea,cel dla których zbiera się owe pieniążki.


Zadaje sobie pytanie.."co sprawia,że corocznie wspieram ta inicjatywe..?" podobnie zresztą jak miliony innych ludzi w moim wieku..
Odpowiedź jest jedna: ZE WZGLęDU NA DZIECI!!!!!

a co WY myślicie na temat tego przedsięwzięcia??????

Ten dzien naprawde mnie zachwyca...
Na mieście młodzi ludzie zbieraja pieniądze,wokół jakas muzyka,uliczny teatr...
cos sie dzieje.... :)




TO PIęKNE CZYNIENIE DOBRA :)))))




sobota, 12 stycznia 2008

Opóźniony rozwój mowy- sposoby rozpoznawania, porady dla rodziców.

Komunikacja jest procesem rozpoczynającym sie zaraz po przyjściu dziecka na świat. Na początku porozumiewamy się za pomocą kanału dotykowego (kontakty cielesne z matką, np. przytulanie się, trzymanie za palec matki). Kultywowanie tych pierwszych przejawów komunikacji jest bardzo ważne i mam ogromny wpływ na dalszy rozwój psychiczny dziecka.
Kolejną niezwykle ważną drogą komunikacji się maleństwa z otoczeniem jest kanał wzrokowy. Dziecko jest zdolne do zdobywania informacji o świecie właśnie przez ten kanał. Dziecko śledzi mimikę matki a wraz z jego rozwojem znacznie wzrasta udział wzroku.
w 5. miesiącu życia gdy słuch dziecka jest już w pełni ukształtowany, rozwija się komunikacja poprzez kanał słuchowy. Dziecko dzięki kanałowi słuchowemu może informować matkę (płacz, śmiech) o stanie swojego organizmu. Zaś matka może poprzez słuch nawiązać komunikację z dzieckiem.
Jednak najbardziej znaczącą formą porozumiewania się dziecka ze światem jest MOWA- to dzięki niej możemy w pełni określić nasze poglądy, emocje i pragnienia.

Co jednak zrobić, gdy zauważymy, że z mową naszego dziecka jest coś nie tak???? Oto kilka, sposobów rozpoznawania OPÓŹNIONEGO ROZWOJU MOWY, przykład dziecka 5-letniego:
ograniczenie zasobu dźwięków (wynikające z substytucji) przejawiające się w następujący sposób:
- większość głosek zastępowana jest przez t oraz a;
- samogłoski e oraz o są zastępowane przez a (Ela - Ala, Ola - Ala);
- spółgłoski dźwięczne są zastępowane przez ich bezdźwięczne odpowiedniki (np. b - p, d - t, bułka - pułka, dom - tom);
- do 5 - 6 roku życia może wystąpić ograniczony zasób spółgłosek miękkich (np. ś, ź, ć, dź, ń);
- k , g mogą być zastępowane przez t, d lub opuszczane (np. kot - tot, kot - ot);
- spółgłoski dentalizowane mogą być zastępowane przez t lub d (np. sanki - tanki, zapałki - dapałki, cebula - tebula);
- ujednolicenie realizacji 3 szeregów głosek dentalizowanych poprzez realizowanie tylko jednego z nich (np. ś, ź, ć, dź: szafa - śafa, żaba - źaba, czekolada - ćekolada, dżungla - dźungla, sałata - śałata, zapałki - źapałki, cebula - ćebula, dzbanek - dźbanek);
- głoska ch może być zastępowana przez f lub k (np. chleb - kleb, chleb - fleb);
- głoska f może być zastępowana h (np. fotel - hotel)
- głoska r przez l lub j (np. ryba - lyba, ryba - jyba )
- głoska l przez j (np. lalka - jajka)
- głoska ł przez w (np. łapa - wapa)
- głoska w przez ł lub h (np. wata - łata , wata - hata )
- zdarza się też , że prawie wszystkie spółgłoski są opuszczane, a mowa opiera się na samogłoskach (np. ocean - oea)
(rozróżnienie wg Centrum Logopedycznego)

Zalecenia dla dzieci z opóźnionym rozwojem mowy:
  1. Przy dziecku mówimy poprawnie, bez zniekształceń i spieszczeń
  2. pozwalamy dziecku na zadawanie pytań i odpowiadamy na nie
  3. nie przeszkadzamy dziecku, gdy mówi
  4. nie zawstydzamy dziecka, poprzez częste peszące poprawianie
  5. stymulujemy rozwój dziecka przez:
  • zabawy dźwiękonaśladowcze (głosy zwierząt, pojazdów, szum morza, tykanie zegara itp.)
  • zabawy przez lustrem, robienie śmiesznych min, gimnastykę buzi
  • oddychanie nosem, dmuchanie przez słomkę, zdmuchiwanie świeczki, puszczanie baniek mydlanych
  • rysowanie, malowanie, wyklejanki, wycinanki, lepienie
  • nazywanie części i stron ciała dziecka i dorosłych
  • czytanie bajek, uczenie wierszyków, piosenek
  • zabawy tematyczne: w sklep, szpital, szkołę, urodziny
  • budowanie z klocków, kamyków, piasku, gliny
  • utrwalanie kolorów
  • itd.

piątek, 11 stycznia 2008

pomóż, to nic nie kosztuje....

może polityka to dla niektórych temat bardzo drażniący i negatywnie wpływający na samopoczucie, ale jednak coś się w niej pozytywnego dzieje...

ale czy wiesz, że...
  • przekazując 1% podatku możesz pomóc wybranej przez siebie organizacji tzw. pożytku publicznego?
  • możesz przyczynić się do jej usprawnienia i bardziej efektywnego działania...
  • masz możliwość zdecydować na jaki konkretny cel chcesz przeznaczyć swój 1%
  • a możesz zrobić tak wiele dobrego...
  • np. zwiększyć ilość zajęć edukacyjnych, integracyjnych i terapeutycznych, nieść pomoc dzieciom, chorym, potrzebującym...


  • ten 1% jest należny państwu, ale możesz sam dokonać wyboru, zdecydować na jaki cel go przeznaczyć...


dotychczas, każdy mógł ofiarować 1% ze swojego podatku wybranej organizacji tzw.pożytku publicznego. jednak...

jak donosi gazeta "metro", Jolanta Fedak-minister pracy i polityki społecznej rekomendowana przez PSL, chce aby Polacy od 2009r. mogli oddać 2%. odpowiednie ustawy są w trakcie przygotowywań....zobaczymy z jakim skutkiem, w każdym bądź razie życzymy powodzenia!!! ;)


szczegółowe informacje odnośnie przekazania 1% dostępne na:

http://www.ngo.pl/x/30000;



niedziela, 6 stycznia 2008

Głuchoniewidomi-metody porozumiewania się-cz.2

Kolejne metody porozumiewania sie z głuchoniewidomymi to :


* Alfabet łaciński
Metoda ta polega na kreśleniu drukowanych liter alfabetu łacińskiego na dłoni (lub np. przedramieniu) osoby głuchoniewidomej.
Zaleca się robienie tego w taki sposób, jak pokazuje diagram (choć nie jest to konieczne).


Więcej uwagi poświęce metodzie nazywanej:

*Alfabet punktowy do dłoni
polega ona na dotykaniu części dłoni (głównie paliczków palców, które odpowiadają poszczególnym literom, cyfrom i innym znakom graficznym).

Ten alfabet przeznaczony jest głównie dla ludzi,którzy zdążyli już opanować mowę dźwiękową, sztukę pisania i czytania oraz liczenia(zatem znają litery i cyfry, słowa, zdania, znaki interpunkcyjne, potrafią posługiwać się podstawowymi działaniami matematycznymi)

Jest on także dla osób, które nie miały bliskich kontaktów z osobami głuchoniemymi, stąd też nie znają ani języka migowego ani alfabetu palcowego (tzw. daktylografii).

Alfabet punktowy do dłoni ma swoje zalety i wady.

Jest wolniejszy od języka miganego, ale za to znacznie prostszy, co sprawia, że łatwiej się go nauczyć.

Alfabet jest szybszą techniką od innych metod porozumiewania się, takich jak np. kreślenie liter drukowanych na dłoni.

Porównywalny jest z alfabetem palcowym głuchych, a po osiągnięciu biegłości w posługiwaniu się nim może być od niego szybszy.

Istnieje możliwości zastosowania specjalnej rękawiczki.Dla ułatwienia porozumiewania się z osobami widzącymi, które nie znają układu znaków graficznych na dłoni, osoba głuchoniewidoma zakłada specjalną rękawiczkę z naniesionymi na nią w odpowiednich miejscach literami, cyframi i znakami interpunkcyjnymi.Wykonanie takiej rękawiczki we własnym zakresie nie jest trudne.Do naniesienia liter, cyfr i znaków można użyć czarnego flamastra wodoodpornego.Ważne jest, aby to zrobić gdy rękawica znajduje się na dłoni osoby głuchoniewidomej, łatwiej wówczas zlokalizować punkty czuciowe dłoni, będące miejscami-punktami wszystkich znaków.Cyfry i znaki działań arytmetycznych powinny znajdować się na zewnętrznej stronie lewej dłoni.Litery alfabetu na wewnętrznej stronie.


Przez to wydaje się alfabetem bardziej uniwersalnym i szczególnie przydatnym w przypadku kontaktu osoby głuchoniewidomej z kimś, kto nie zna żadnego sposobu porozumiewania się z takimi ludźmi.

Wszystkie litery, cyfry oraz znaki niezbędne do przekazywania informacji są rozmieszczone w ściśle określonych miejscach lewej dłoni i stanowią punkty.Dla osoby widzącej znającej dobrze pismo alfabet jest łatwo przyswajalny (można się go nauczyć w ciągu 2 - 4 godzin).
Osobie głuchoniewidomej zabiera to zwykle więcej czasu.

Rozmieszczenie cyfr:

Rozmieszczenie cyfr
  • 1 - dolny paliczek palca serdecznego
  • 2 - dolny paliczek palca środkowego,
  • 3 - dolny paliczek palca wskazującego
  • 4 - środkowy paliczek palca serdecznego,
  • 5 - środkowy paliczek palca środkowego,
  • 6 - środkowy paliczek palca wskazującego,
  • 7 - górny paliczek palca serdecznego,
  • 8 - górny paliczek palca środkowego,
  • 9 - górny paliczek palca wskazującego,
  • 0 - miejsce na dłoni bezpośrednio pod nasadą palca środkowego (pod cyfrą 2).


Rozmieszczenie znaków podstawowych działań arytmetycznych i nawiasów: Rozmieszczenie znaków podstawowych działań arytmetycznych i nawiasów
  • + (plus, znak dodawania) - miejsce na dłoni bezpośrednio pod nasadą palca małego,
  • - (minus, znak odejmowania) - dolny paliczek palca małego,
  • x (znak mnożenia) - środkowy paliczek palca małego,
  • : (znak dzielenia) - górny paliczek palca małego,
  • = (znak równości) - miejsce na dłoni bezpośrednio pod nasadą palca wskazującego,
  • . (kropka dziesiętna) - miejsce na dłoni bezpośrednio pod nasadą palca wskazującego,
  • ( (nawias otwarty) - dolny paliczek kciuka,
  • ) (nawias zamknięty) - górny paliczek kciuka.

Nadawca dotyka palcami swej prawej dłoni tych miejsc na lewej dłoni osoby głuchoniewidomej w których usytuowane są litery, cyfry i znaki składające się na przekazywaną informację.

Jeśli np. chcemy przekazać słowo „LAS” dotykamy na wewnętrznej stronie lewej dłoni rozmówcy kolejno:
  • górnego paliczka (członu) palca środkowego (wskazujemy literę „L”),
  • górnego paliczka palca małego (wskazujemy literę „A”),
  • dolnego paliczka palca środkowego (wskazujemy literę „S”).
Jeżeli informacja składa się z kilku słów musimy odpowiednio zasygnalizować koniec poszczególnych słów, tj. zaznaczyć odstępy między słowami.Robimy to dotykając całą swoją dłonią dłoń rozmówcy.

Ay rozgraniczyć zdania należy zasygnalizować to „kropką”. Jest ona umieszczona na czubku palca środkowego, nad literą „L”.Znak wielkiej litery zaznaczamy przez pociągnięcie z boku palca wskazującego poczynając od jego czubka aż do nasady kciuka. Stosowanie wielkiej litery jest wskazane wtedy,gdy zależy nam na podkreśleniu, że dane słowo jest imieniem własnym lub nazwą.

Te rozmieszczenie liter na dłoni nie jest przypadkowe, uwzględnia ono częstotliwość z jaką pewne kombinacje liter występują w wyrazach.
Również wybór lewej dłoni dla rozmieszczenia liter nie jest przypadkowy,ponieważ przekazywanie informacji wymaga większej sprawności manualnej niż jej odbiór. Dotyczy to oczywiście osób praworęcznych. Jeśli lewa dłoń głuchoniewidomego jest niesprawna to nie ma przeciwwskazań,by w komunikacji wykorzystać dłoń prawą.
Ważne jest to,aby osoba głuchoniewidoma znajdowała się z prawej strony,gdyż jej lewa dłoń będzie się wówczas stykać z prawą dłonią "rozmówcy".

Zawsze sie zastanawiałam jak porozumieć sie z ludźmi głuchoniewidomymi.Powoli zaczynałam myśleć ze jest to niemozliwe.Bo..niby jak...?
A tu jednak..proszę..
Zasięgnełam informacji,które wydały mi sie baaardzo ciekawe,dlatego szybko je tu opisałam.
Jak dla mnie to świetna metoda.Nieskomplikowana,łatwa do opanowania :)
A wy co o niej myślicie?

sobota, 5 stycznia 2008

leczenie muzyką...

"Nawet jeżeli muzyka uczuć nie zawiera, to potrafi je wywoływać i ciekawym zjawiskiem jest to, że potrafi wywoływać u różnych ludzi różne uczucia"...

Rozkwit muzyki jako formy terapii nastąpił w XX w. w światowej terminologii, termin muzykoterapia został wprowadzony ok. 1950 przez D.Blair'a, natomiast w Polsce przez prof. M. Janiszewskiego w 1993r.
Muzykoterapia jest dziedziną wykorzystującą muzykę w celach uzupełnienia leczenia zabiegowego, farmakologicznego, rehabilitacyjnego, psychoterapii oraz pedagogiki specjalnej.
muzykoterapia jako połączenie muzyki i terapii jest jednocześnie sztuką, nauką oraz procesem interpersonalnym.
Muzyka głównie oddziałuje na sferę osobowości człowieka, może zmienić stan aktywności systemu nerwowego i wywoływać określone zmiany w czynnościach całego organizmu.
Muzyka ma wpływ na: ujawnienie i rozładowanie zablokowanych emocji i napięć, usprawnienie funkcji sensoryczno-motorycznych, uwrażliwienie na muzykę i przyrodę, wzmocnienie i ułatwienie rehabilitacji, procesu leczenia, poprawienie kondycji psychofizycznej np. pozwala nam na uwolnienie się od stresu np. związanego z chorobą, może redukować ból, pomaga przezwyciężyć przeszkody w życiu, podnosi na duchu, przynosi ulgę, pomaga odzyskać wewnętrzną harmonię, pomaga żyć godnie...

Ze względu na różnorodność wrażliwości muzycznej każdego człowieka, ważny jest dobór muzyki oraz sposób jej słuchania.w muzykoterapii można wykorzystać każdy rodzaj muzyki, począwszy od muzyki poważnej poprzez muzykę marszowa, instrumentalną, hinduską, jazz nowoczesny aż do bardzo (ostatnio) popularnych dźwięków natury, które uspokajają, uczą wrażliwości, pozwalają odkrywać nowe umiejętności.

fenomen muzyki Mozarta...
badania nad wpływem muzyki Mozarta zaczęły sie w późnych latach 50-tych we Francji, były prowadzone w zakresie stymulacji słuchowej u dzieci zaburzeniami mowy i komunikacji. W latach 90-tych w Anglii rozpoczęły się badania nad wpływem muzyki na chorych na epilepsję. stwierdzono, że muzyka Mozarta jest: jasna, ma doskonałą formę i wysoką częstotliwość dźwięku. Muzyka Mozarta wykorzystywana jest w różnego rodzaju terapiach. Dokonuje się selekcji ze względu na tempo, tonację oraz czynniki psychologiczne, fizjologiczne i estetyczne, aby spowodować różne reakcje słuchowe, fizyczne i emocjonalne. Wpływa na układ nerwowy i aktywność sensomotoryczną.

Ponadto muzyka Beethoven'a, Vivaldi'ego, Strauss'a harmonizuje i integruje rytm pracy serca i mózgu.

szeroki zasięg muzykoterapii obejmuje m.in.:
  • terapię z dziećmi autystycznymi
  • pracę z osobami o różnym stopniu upośledzenia umysłowego
  • leczenie zaburzeń słuchu, dysleksji, nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD)
  • terapię w schorzeniach nerwicowych
  • terapię osób uzależnionych od nałogów
  • terapię z dziećmi oraz os dorosłymi z zaburzeniami funkcjonowania społecznego
  • jest formą leczenia w zakładach psychiatrycznych


"ze wszystkich sztuk pięknych to właśnie muzyka ma największy wpływ na emocje..."

piątek, 4 stycznia 2008

mózgowe porażenie dziecięce...

Mózgowe porażenie dziecięce to;
  • przetrwałe (objawy kliniczne występują przez całe życie) zaburzenie czynności ruchowych i postawy spowodowane nie postępującym procesem patologicznym dotyczącym niedojrzałego mózgu badź
  • (wg K.Szymańskiej) grupa nie postępujących lecz często zmieniających się zespołów ruchowych będących następstwem uszkodzenia lub zaburzenia rozwojowego mózgu we wczesnym stadium jego rozwoju.
Obecnie, częstość występowania mózgowego porażenia dziecięcego szacuje się 1,5-2,5 na 1000 żywo urodzonych dzieci.

wyróżnia się kilka czynników (w zależności od czasu zadziałania czynnika uszkadzającego) powodujących m.p.dz. :

czynniki prenatalne:
  • wady OUN
  • przedwczesny poród
  • infekcje wewnątrzmaciczne
  • czynniki genetyczne
czynniki perinatalne:
  • stany niedotleniowo-niedokrwienne
  • hiperbilirubinemia
  • hipoglikemia
czynniki postnatalne:
  • po napadach drgawkowych
  • choroby naczyniowe
oraz tzw. czynniki ryzyka:

ze strony matki:
  • cukrzyca
  • choroby tarczycy
  • długotrwałe podawanie estrogenów
  • ekspozycja matki na substancje toksyczne
  • ciąża mnoga

czynniki płodowe/ noworodkowe:
  • zahamowania rozwoju wewnątrzmacicznego
  • rzucawka porodowa
  • drgawki noworodkowe
  • krwawienie wewnątrzczaszkowe
  • przewlekły stan niedotlenienia
  • przewlekła choroba płuc
  • policytemia

mózgowemu porażeniu dziecięcemu mogą towarzyszyć:
  • zaburzenia dotyczące narządu wzroku (zez), słuchu
  • deficyty neurorozwojowe
  • padaczka
  • upośledzenie umysłowe
  • zaburzenia mowy



Mateuszek....ma prawie 5 lat...urodził się w 27 tygodniu ciąży i ważył 960 gram, nie był zdolny do samodzielnego oddychania ani jedzenia... walczy z mózgowym porażeniem dziecięcym....

blog poświęcony Mateuszkowi, jego życiu usłanemu schodami...


http://mateuszs.blog.onet.pl/

czwartek, 3 stycznia 2008

Głuchoniewidomi-metody porozumiewania się-cz.1

"Osoba głuchoniewidoma na skutek równoczesnego poważnego uszkodzenia słuchu i wzroku napotyka bardzo duże trudności, odmienne od spowodowanych samą tylko głuchotą lub ślepotą, szczególnie w poruszaniu się i wymianie informacji, zwłaszcza w komunikowaniu się. Człowiek taki ze względu na swoje trudności potrzebuje specjalistycznej pomocy w czynnościach życia codziennego, kontaktach międzyludzkich, w kształceniu się i zatrudnieniu”.
Jest to definicja przyjęta przez Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym.

W Polsce zarejestrowanych jest około 1685 osób głuchoniewidomych.Myślę jednak,że jest ich o wiele..wiele więcej.
Jest to bardzo zróżnicowana grupa.Zarówno pod względem potrzeb jak i problemów.
Zależne jest to od: stopnia uszkodzenia zmysłów słuchu i wzroku albo okresu życia, w którym głuchoślepota wystąpiła.

Spośród wielu problemów związanych z równoczesnym uszkodzeniem wzroku i słuchu za najpoważniejsze uznać można trudności w poruszaniu się oraz trudności w porozumiewaniu się z innymi osobami.

Istnieje wiele metod i sposobów umożliwiających osobom głuchoniewidomym porozumiewanie się z innymi ludźmi. Ich stosowanie uwarunkowane jest stopniem oraz momentem uszkodzenia wzroku i słuchu, uzależnione od potrzeb, możliwości, zdolności i nawyków tych osób, ale także od środowiska, w którym funkcjonuje taka osoba,bowiem inaczej porozumiewają się osoby niewidome od urodzenia-które później utraciły słuch (które posługiwały się językiem literackim), inaczej głuche od urodzenia ociemniałe (których naturalnym sposobem komunikowania się jest język migowy), jeszcze inaczej te, które ogłuchły i ociemniały gdy były dorosłe.

Dla osób głuchoniewidomych, które pozbawione są możliwości słuchowego lub wzrokowego odbioru mowy, pozostaje jej odbiór za pomocą zmysłu dotyku.

Problem rozwoju umiejętności porozumiewania się z otoczeniem szczególnie ostro występuje u dzieci głuchoniewidomych od urodzenia.Często dzieci te, obok uszkodzenia słuchu i wzroku, mają ograniczone zdolności uczenia się, wynikające z upośledzenia umysłowego.Należy uczyć je przede wszystkim porozumiewania się od podstaw-uczyć przede wszystkim języka (systemu symboli), sposobów odbierania i przekazywania informacji.


Istnieje wiele metod porozumiewania się.Wynika to stąd, że wśród osób głuchoniewidomych istnieje duża różnorodność w stopniu niepełnosprawności, a zatem potrzeb i możliwości opanowania określonego sposobu porozumiewania się.

Jako pierwsze przedstawie metody uniwersalne,a w nich kreślenie na dłoni drukowanych liter :

Za ich pomocą (każdy znający pismo) od razu, bez specjalnego przygotowania, może porozumieć się z osobą głuchoniewidomą pod warunkiem, że zna ona daną metodę.Mogą one być stosowane przez szeroki krąg osób,więc zostały nazwane metodami uniwersalnymi.
W Polsce, spośród nich stosowane są trzy, dostosowane do języka polskiego, a mianowicie: kreślenie na dłoni liter drukowanych, alfabet punktowy do dłoni i posługiwanie się tabliczką brajlowsko-czarnodrukową.

*Kreślenie na dłoni liter drukowanych

polega na kreśleniu palcem dużych liter drukowanych na dłoni osoby głuchoniewidomej celem przekazania jej określonej informacji.
Oto sposób kreślenia liter:




















Widzimy tu określony kierunek kreślenia liter.


Podczas pisania liter ręka osoby głuchoniewidomej jest wysunięta do przodu,bierna,a osoba przekazującą informację pisze na niej litery jedną po drugiej tworząc wyrazy i zdania.
Po każdej literze,wyrazie lub zdaniu następuje mała przerwa,oznaczająca ich koniec.

Nie jest to najszybsza metoda porozumiewania się z osobami głuchoniewidomymi,
Jest za to bardzo skuteczna i powoduje stosunkowo mało omyłek i błędów.

Tą metodą łatwo posługuja się osoby, które w późniejszym okresie życia stały się głuchoniewidome, które wcześniej znały alfabet języka polskiego.


Jedynym warunkiem korzystania z metody jest znajomość pisma drukowanego,wielkich liter alfabetu polskiego przez obu partnerów.

Piękny lecz niezrozumiały świat autyzmu...









Na początku mojego dzisiejszego posta, w celu przybliżenia tematu, chciałabym podac ogólny opis owego schorzenia. Opis pochodzi ze strony www.dzieci.bci.pl :







"Autyzm jest zaburzeniem rozwojowym, które najczęściej ujawnia się w ciągu pierwszych trzech lat życia jako rezultat zaburzenia neurologicznego, które oddziałuje na funkcje pracy mózgu. Autyzm i jego pochodne, jak podaje statystyka, występują raz na 500 osób i występuje cztery razy częściej u chłopców niż dziewczynek.Dochody, stopa życiowa, czy wykształcenie rodziny nie mają żadnego wpływu na występowanie autyzmu.

Autyzm ma wpływ na rozwój mózgu w sferach rozumowania, kontaktów socjalnych i porozumiewania się.Dzieci i dorośli z autyzmem najczęściej mają kłopoty z komunikacją w grupie i wspólnych czynnościach. Zaburzenia utrudniają im porozumienie z innymi i stosunek do świata zewnętrznego. Chorzy mogą wykonywać te same ruchy ciała ( np. machanie ręką, kołysanie się ), nietypowe reakcje wobec ludzi, lub przywiązanie do przedmiotów, czy sprzeciwianie się jakimkolwiek zmianom w rutynie. W niektórych przypadkach może występować agresja i/lub samookaleczanie się.

Autyzm jest trzecim najczęściej spotykanym upośledzeniem rozwojowym- częstszym niż zespół Down'a. Jednak większość społeczeństwa, w tym wielu pracowników służby zdrowia, świata nauki, nadal nie rozumie jak autyzm oddziałuje na osoby chore i jaki jest najlepszy sposób pracy z osobami cierpiącymi na autyzm. "




Upośledzenie jakim jest autyzm, jest często bardzo trudne do zdiagnozowania. Dzieci nie wykazują żadnych jednoznacznych i wszystkich oznakjednocześnie tejże choroby. Dzieci te często przed prawidlowym zdiagnozowaniem muszą odwiedzac rzesze neurologów, psychologów, psychiatrów, czy logopedów. Nie ma żadnych medychnych testów umożliwiajacych diagnozę autyzmu, pomagają tu jedynie ciągłe i niezwykle wnikliwe obserwacje dziecka. Podczas wstępnego diagnozowania dziecka ważna jest również obecnośc specjalisty, który ma doświadczenie z autyzmem. Poza tym nie da się wogóle zdiagnozowac autyzmu u dzieci do 24-30 miesiąca życia. Po tym czasie autyzm może objawic się w następujących sferach:

-mowa rozwija się słabo lub wcale, używanie słów bez znaczenia, porozumiewanie się gestami zamiast słów, słaba możliwość skupienia uwagi

-dziecko woli spędzać czas samo niż z innym, nie interesuje się zawieraniem przyjaźni, słaby kontakt wzrokowy, mało się uśmiecha. Trudno jest im się bawić zgodnie z rówieśnikami. Nie potrafią łatwo się dzielić, robić czegoś na zmianę czy negocjować.Mogą one rozpoczynać spotkanie z innymi dziećmi niewłaściwie np. od uderzenia ich. Twarda i gwałtowna zabawa staje się zbyt twarda, gdyż dziecko autystyczne nie zdaje sobie sprawy z wpływu swojej siły fizycznej na innego człowieka. Dzieci autystyczne bywają niechcący agresywne. Niektórym może podobać się ranienie innych po prostu ze względu na uwagę i wpływ jaki osiągają, bez zrozumienia szkód jakie wyrządzają.

-nadwrażliwość na dotyk lub brak reakcji na ból, wzrok, słuch, dotyk, ból, węch, smak mogą być mniej lub bardziej upośledzone

-brak spontaniczności lub pomysłowości w zabawach, nie proponuje czynności, nie wymyśla zabaw

-nadpobudliwość lub otępienie, częste wybuchy złego humoru bez powodu, uparte przywiązanie do jednego przedmiotu lub osoby, może okazywać agresję lub autoagresję.


Osoby z autyzmem nie zdają sobie sprawy z własnej choroby, często cierpią z powodu niezrozumienia przez otoczenie. Pomimo słabszego przystosowania do życia w społeczeństwie, wśród ludzi dzieci i dorośli z autyzmem są obdarzona wieloma zdolnościami, takimi jak uiejętnośc ogromnego skupienia na określonym przedmiocie, czy wielka wrażliwośc.

Świat osób z autyzmem jest inny od "naszego świata", a kłopoty z komunikacją sprawiają, że osoby z autyzmem borykają się z doświadczeniem psychicznego osamotnienia...


dowiedz się więcej na: